اندیشکده‌ها نهادهای مؤثری هستند که با ایفای نقش واسط میان نخبگان جامعه و نهادهای حکمرانی، برای یاری‌رساندن به حکومت‌ها و پر کردن این خلأ ایجادشده‌اند. آن‌ها از یکسو به شناختی عمیق و نظام‌مند از مشکلات پیچیده جامعه و حکومت‌ها دست می‌یابند و آن‌ها را به مسائلی خوش‌تعریف تبدیل می‌نمایند، و از سوی دیگر عزم نخبگانی و سیاسی جامعه را در جهت حل آن مسائل جهت‌دهی و هدایت می‌نمایند و درنهایت به‌مثابه «ماشین‌های تولید ایده‌های سیاستی» عمل می‌کنند و با ارائه بسته راهکارهای سیاستی اجرا پذیر، «ظرفیت حکمرانی ملی» را ارتقاء می‌بخشند.