اعضاء آکادمی سلطنتی علوم سوئد این سه اقتصاددان را به پاس نقش قابل توجه مطالعات آنها در یافتن عوامل تاثیرگذار بر کاهش فقر جهانی شایسته دریافت جایزه نوبل سال ۲۰۱۹ دانستند. بر پایه اعلامیه این آکادمی نتایج مطالعات این سه اقتصاددان تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر بهبود و موفقیت سیاست‌های اعمال شده برای کاهش سطح فقر در جهان داشته است.

آقای بانرجی، اقتصاددان آمریکایی هندی الاصل، متولد سال ۱۹۶۱ در شهر کلکته هند است. او تحصیلات خود را در دو دانشگاه جواهر لعل نهرو و هاروارد انجام داده و در حال حاضر استاد مؤسسهٔ فناوری ماساچوست(ام‌آی‌تی) است.

استر دوفلو که همسر آقای بانرجی هم هست، متولد سال ۱۹۷۲ در شهر پاریس است. او تحصیلات دانشگاهی خود در رشته اقتصاد را از مدرسه اقتصاد پاریس آغاز کرد ولی اکنون استاد اقتصاد ام‌آی‌تی است.

میشل کرمر در سال ۱۹۶۴ در آمریکا به دنیا آمده و تحصیلات خود را نیز در گرایش اقتصاد توسعه در دانشگاه هاروارد به پایان رسانده و در حال حاضر نیز محقق و استاد همین دانشگاه است.

مطالعات برندگان سال ۲۰۱۹ جایزه نوبل اقتصاد تحت تاثیر دستاوردهای آمارتیا سِن، اقتصاددان شهیر هندی بوده که در سال ۱۹۹۸ جایزه نوبل اقتصاد را از آن خود کرده بود.

معرفی کتاب “اقتصاد فقیر” نویسندگان نوبلیست ۲۰۱۹

• “بنرجی” و “دوفلو ” در پژوهش های خود برای مطالعه کارایی سیاست های مداخله گرایانه در گستره ای از مسائل بهداشتی، آموزشی و کشاورزی (از بیماریهای مقاربتی جنسی تا غیبت معلمان از مدرسه و استفاده ناکافی از کود) با تحلیل دقیق مجموعه ای از شواهد قوی از روش سنجش های کنترلی تصادفی شده و استفاده کرده اند.
• پیام کتاب این است که یک راه حل طلایی کلان نگر برای مبارزه با فقر وجود ندارد و نخستین قدم به منظور اصلاح روشهای پیشین، فهم دوباره ماهیت فقر است. بنابراین بنرجی و دوفلو بدون کلان اندیشی در مورد سیاست های مبارزه با فقر، به شکل خرد به راه حل های ممکن آن فکر کردند و نشان دادند وقتی که سیاست های به دقت طراحی شده، زمینه فرهنگی اجتماعی خاص زندگی جامعه هدف خود را لحاظ کند، حتی تغییراتی کوچک در ساز کار ارائه کمک جهانی می تواند به طور چشمگیری کارایی آن را متحول سازد. به این ترتیب استدلال ها و سیاست های پیشنهادی آنها نه تنها با مجموعه داده ها و شواهد تجربی بلکه با داستان ها و روایت های زندگی فقرا همراه شده است. این دیدگاه پایین به بالا اعتبار خاصی به کتاب می بخشد. خوانندگان کتاب به خوبی در می یابند برای اینکه دنیا را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کنیم، نیازمند شواهد قوی فراتر از نیات خیر هستیم.
• موفقیت این کتاب در جلب توجه به دو مسأله اساسی سیاست های کمک به فقرا است: نخست با اینکه بودجه های کمک جهانی به کشورهای فقیر به دهها میلیارد دلار سرمیزند، همچنان برای تحلیل نتایج و ارزیابی کارایی آنها کار بسیار کمی صورت گرفته است. حتی زمانی هم که این سیاست ها بررسی شده است، اغلب با روشهای تورش داری همراه بوده است و به این ترتیب همچنان سویه علیت نمی تواند چندان روشن باشد. دوم اینکه عموما تاکنون به آنچه فقرا می گویند و انجام میدهند، توجه کافی نشده است. رفتاری که ممکن است غیرعقلانی به نظر برسد، چه بسا تنها به دلیل ناتوانی ناظر بیرونی در فهم دقیق و کامل فرایند تصمیم گیری در شرایط فقر باشد. بنابراین از یک طرف، داده های خرد باید هسته تحلیل در سیاست گذاری توسعه باشند و از طرف دیگر، نباید تنها به آنها بسنده کرد. باید به فراسوی اعداد نگریست و دغدغه های روزمره فقرا را نیز از میان گپ و گفت با آنها دریافت. این کتاب نشان میدهد دلیل شکست بسیاری از سیاست های مبارزه با فقر در سال های گذشته، فهم نادرست مسأله بر پایه شواهد سست ونامعتبر بوده است.